เมื่อผมลองมาเป็นอาจารย์ครั้งแรก

It always seems impossible …

โคตรเป็นไปไม่ได้เลยที่จะตกลงรับปากเพื่อไปสอนใคร คืออย่าว่าแต่ไปสอนเลย คุยกับคนบางทียังเหนื่อย แต่นี่ดันเป็นเด็กมหาลัยอีก บ้า…

‘จงเตรียมตัวให้พร้อมเมื่อโอกาสยังมาไม่ถึง’ ผมถูกคำนี้ตีป๊าดไปแรงๆที่ก้นและวิ่งเข้าสมองแบบจังๆ ตอนที่ผมกำลังจะตกปากรับคำกับงานนี้ ด้วยความรู้สึกที่อยู่ในใจว่า ผมเพิ่งคุยกับตัวเองว่าเรามันห่วยไปไม่กี่วันก่อนเอง เห้อ ผมไม่พร้อมเลย

ด้วยความรู้สึกว่า ‘โอกาส ถ้ามึงไปแล้ว มึงคงไปเลยจริงๆซินะ?’ ผมตั้งคำถาม ผมจะต้องสู้กับตัวเองยังไง ทั้งๆที่มีตัวนึงหวาดกลัวและตัวนึงทะเยอทะยานอยู่ ทำให้ช่วงนั้นผมใช้โควตาอารมณ์หม่นๆตุ่นๆอยู่หลายวันเลย ‘โอเค กูรับงานนี้’ ผมรับปากกับเพื่อนผ่านโทรศัพท์ มันเร็วมาก! ตอบกลับไปตอนนั้นมันเร็วมากจริงๆแบบที่สติไล่ไปไม่ทัน ตอนนั้นไม่รู้เหมือนกันว่าปากหรือมือที่สั่นกว่ากัน เมื่อสิ้นสายนั้น ระหว่างความรู้สึกหวาดกลัวและทะเยอทะยาน เปลี่ยนเป็น ความซวยละกูผสมกับความตื่นเต้นที่ซัดมาเป็นระลอก

มุมนึง ผมรู้สึกอวยตัวเองในความกล้าหาญนิดหน่อย เพราะมันไม่ค่อยได้เกิดเหตุการณ์ให้ตัดสินใจแบบนี้เท่าไหร่ ‘อย่างน้อยๆเราก็คงจะรับความเสี่ยงได้มากขึ้นหน่อยนึงละมั้ง’ ผมพยายามหาข้อดีให้รู้สึกคุ้มอยู่ …ผมตกลงไปสอนคนในหัวข้อ Introduction to UX/UI ให้กับ CU Innovation Hub ของ จุฬา มีเวลาเตรียมตัวประมาณเดือนนึง แต่ใช่เลย ผมไม่รู้ว่านี่คือมากหรือน้อยเพราะมันแล้วแต่คน แต่ที่มีมากแน่ๆคือความล่ก ล่กในความไม่พร้อมของตัวเองเอามากๆเลย มีหลายครั้งย้อนกลับไปคิดว่า ‘หรือจะยกเลิกตอนนี้น่าจะไม่น่าเกลียดมาก น่าจะคบเป็นเพื่อนกันได้ต่ออยู่ละมั้ง’ ผมสับสนจริงๆ แต่

.
.
.

👉 อ่านต่อเต็มๆได้ที่นี่ครับ
https://chanalaaa.com/first-time-uxui-teacher/